پوريا! زمان خيلي زود ميگذرد، فكر كنم فروردين سال 85 بود كه به دفتر ما آمدي و در مورد وفا گفتگو كرديم.
پورسرخ: اين بار نه در مورد وفا، نه صاحبدلان و نه شكرانه گفتگو ميكنيم، در مورد خود «پوريا پورسرخ» صحبت ميكنيم، ولي با نظرتان موافقم، عمر مثل باد ميگذرد، زمان با سرعت هر چه تمامتر در حال گذر است و اين وظيفه انسانها را سنگين ميكند كه چه كارنامهاي در زندگي خود به جا ميگذارند.
به هر حال پوريا پورسرخ و هنر، در دو سال اخير ارتباطي تنگاتنگ دارند، يعني پوريا بدون هنر، محور اصلي گفتگوي ما باشد؟